o filmie-w filmie-w ramach filmu

Gigant kina – Mike Nichols, postanowił wziąć na reżyserskie bary jakże wdzięczny do nakręcenia motyw mezaliansu przyobleczony w szaty komedii pomyłek. Śmiejemy się więc sami z siebie, parodiujemy, wytykamy wady i słabostki, nieustannie przy tym chichocząc i zamaczając usta w białym winie („ma mniej garbników niż czerwone”). Tak, tak, a za tym śmiechem, za tą prześmiewczą satyrą, za siedmioma warstwami pudru, za siedmioma cekinami kryje się piękna, moralizatorska przypowieść o tolerancji, miłości, wzajemnym szacunku… W 1967 zgadywaliśmy z Katherine Hepburn i Spencerem Tracy „kto przyjdzie na obiad”? Nie trudno się domyślić, że po Marszu na Waszyngton, po gaszeniu przez federalnych „Missisipi w ogniu”, był to czarnoskóry narzeczony. Niby miało być edukacyjnie – oswajanie na ekranie wizji nowego po-segregacyjnego amerykańskiego społeczeństwa, ukazanie, że nie taki czarny diabeł straszny jak go białe szatany z Południa malują, ale chyba za bardzo chcieli być pro (jako r

Cannes. Rok 2009. Dwudziestolatek z Kanady swoim quasi-autobiograficznym debiutem ,,Zabiłem moją matkę ” rozbija bank i zgarnia trzy nagrody na creme de la creme festiwali filmowych. Rozentuzjazmowane gremia krytyków na łamach prasy ochoczo tytułują go ,,cudownym dzieckiem kina ” , ponieważ stanowi wdzięczną personifikację Nescafe 3w1 – sam sobie reżyserem/scenarzystą/aktorem. Tak oto rozpoczyna się międzynarodowa filmowa odyseja Xaviera Dolana. Dla jednych modelowego hochsztaplera kina, taplającego się w nieznośnej manierze przeestetyzowania i samouwielbienia. Dla drugich, artystycznego patrona i ikony pokolenia bywalców Placu Hipstera raczących się tamże sojowym latte. Jeśli w tym miejscu stwierdzacie, że to nie wasza bajka i nie chcecie know-how nastoletni Hubert Minel rozprawia się z rodzicielką, pozwolę sobie jednak wspiąć się na obronną barykadę i zwieść Was, mimo to, przed ekrany telewizorów. Cierpienia młodego Huberta O czym może nakręcić pełnometrażową fa